انواع قرص مسکن برای چه دردی استفاده می شوند ؟

مسکن ها برای درد

درد نشانه های مهمی دارد و کیفیت زندگی انسان را دریگر می کند و باعث اختلال در عملکرد او می شود که معمولا با شروع علامت ها و حس درد افراد مسکن مصرف می کنند اما باید بدانیم برای هر درد چه مسکنی باید مصرف نمود که برای آن مفید باشد.

در این مطلب دکتر کاوه سالارمند ، داروساز، اطلاعات بیشتری در رابطه با «مسکن ها » به شما می دهند.

به طور کلی اولین انتخاب هر کسی برای تسکین درد، استامینوفن است. در حال حاضر، استامینوفن شناخته شده ترین دارویی است که افراد برای تسکین درد استفاده می کنند.این دارو در انواع و اشکال مختلفی در بازار دارویی وجود دارد که رایج ترین آنها 3نوع استامینوفن ساده ، استامینوفن کدئین دار و استامینوفن کافئین است .

استامینوفن ، همچنین پر مصرف ترین و می توان گفت کم عارضه ترین داروی تب‌بر است که برای درد های خفیف و متوسط بیشتر به کار می رود و برای درد های التهابی مناسب نیست . البته باید توجه داشت که کم عارضه بودن به معنای بی عارضه بودن نیست چرا که همین داروی به ظاهر ساده در مصرف با مقادیر زیاد و یا به مدت زمان طولانی،اثرات مخربی روی کبد ایجاد می کند.

قرص استامینوفن کدئین دار ممنوع

• استفاده از استامینوفن های کدئین دار بدون تجویز پزشک ممنوع است.
• این دارو باعث خواب‌آلودگی در مصرف کننده می شود بنابراین پس از مصرف این دارو می بایست از انجام کارهایی که نیاز به تمرکز بالا دارند مثل رانندگی باید پرهیز کرد.
• کدئین علاوه بر آثار تسکینی آثار ضد سرفه نیز دارد.
• استامینوفن های همراه با کافئین ، اثرات تسکینی بهتری نسبت به استامینوفن ساده ایجاد می کنند.
• این دارو بیشتر برای سردرد استفاده می شود چرا که کافئین باعث افزایش جریان خون رسانی در مغز می شود و جذب استامینوفن را افزایش می دهد.

آسپیرین ، داروی چند منظوره

• آسپیرین یک داروی رایج است که بدون نسخه پزشک قابل تهیه است.



• این دارو یک مسکن از گروه مسکن های غیر استروئیدی که برای تسکین دردهای خفیف تا متوسط نظیر سردرد، دندان درد و دردهای هنگام عادت ماهانه است.
• آسپیرین علاوه بر تب بر بودن التهاب روماتیسمی را نیز کاهش می دهد.
• آسپیرین خشکی، تورم و درد مفاصل را در آرتریت می کاهد، ولی بیماری را درمان نمی کند بلکه فقط تسکین دهنده است.
• از این دارو همچنین در پیشگیری از لخته شدن خون و کاهش خطر حمله قلبی و مغزی استفاده می شود.

نکته قابل ذکر در رابطه با آسپیرین این است که:

اگر چه این دارو تب بر است اما نباید به هیچ عنوان به کودکی که تب دارد آسپیرین داد چرا که باعث یک حالتی به نام «سندروم ری » در کودکان می شود که در برخی موارد موجب مرگ کودک می گردد.

تفاوت قرص ژلوفن و ایبوپروفن

• در ژلوفن ماده موثره به علت اینکه مایع است سریعتر از طریق دستگاه گوارش جذب می شود،
• بنابراین اثر بخشی آن سریعتر از ایبوپروفن است و عوارض گوارشی کمتری دارد،
• ضد درد و ضد التهاب است،
• و به طور کلی هیچ تفاوتی از نظر ساختاری باهم ندارند از ایبوپروفن در درمان:
  – التهاب مفصلی مانند روماتیسم مفصلی،
  – نقرس،
  – تب،
  – دردهای قاعدگی،
  – سردرد،
  – کمردرد،
  – درد دندان،
  – کرامپ های عضلانی،
  – درد ناشی از کشیدگی رباط ها و پیچ خوردن مفاصل و آسیب های کوچک استفاده می شود.
• این 2 نوع مسکن جز داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی هستند.

عوارض متوکاربامول ، مسکن درد عضلانی

• بعضی افراد برای برطرف کردن دردهای عضلانی، اقدام به خوردن قرص «متوکاربامول» می‌کنند که این کار می‌تواند مانع از پیگیری دلیل درد شود.



• ضمن اینکه خوردن این قرص با آسیب گوارشی همراه است.
• این قرص شل‌کننده عضلات است و تا حدودی درد را برطرف می‌کند.
• خوردن این قرص در شرایطی که درد ناشی از گرفتگی عروق پاست، می‌تواند باعث لخته شدن خون در ورید عمقی پا و سکته مغزی شود.
• «نوافن،مگافن،رهافن،آسیفن و…» که همگی دارای ترکیب مشابه بوده و حاوی استامینوفن،ایبوپوفن و کافئین هستند را در اولویت انتخاب های خود برای دندان‌درد بگذارید.
• دو ماده اول، استامینوفن و کافئین تاثیر ضددردی خود را روی سردرد و دندان‌درد دارند،
  اما پروفن به دلیل خاصیت ضد التهابی که دارد برای دردهای عضلانی- مفصلی استفاده می‌شود.

استامینوفن خارجی

• جالب است بدانید «پانادول» ، همان استامینوفن خارجی است. فقط نامش تغییر کرده است.
• «ناپروکسن» هم یک دارو ضددرد و التهاب است.
• به همین دلیل مصرف آن در دردهای عضلانی-مفصلی توصیه می‌شود.
• قرص 500 میلی گرمی این دارو از این جهت که در داخل روده باز می‌شود عوارض کمتری برای معده دارد.
• قابل ذکر است این دارو نسبت به «ایندومتاسین» و «پیروکسیکام» عوارض کمتری دارد.

 

 

در تکنولوژی جدید داروسازی تولید داروها به صورت ژله‌ای بسیار جا باز کرده است زیرا تولید داروها به صورت ژله‌ای عوارض قرص را به حداقل می‌رساند و جذب دارو را سریع‌تر می‌کند. ژلوفن در واقع یکی از اشکال داروی ایبوپروفن است که به شکل ژلاتینی عرضه شده است.

ایبوپروفن Ibuprofen یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی NSAID است. ادویل Advil و مورتین Mortin معروفترین برند های آن هستند. از ایبوپروفن در درمان علائم آرتریت (التهاب مفصلی) مانند روماتیسم مفصلی، اسپوندیلیت انکیلوزان، نقرس، تب، دردهای قاعدگی، سردرد، کمردرد، درد دندان، کرامپ های عضلانی، درد ناشی از کشیدگی رباط ها و پیچ خوردن مفاصل و آسیب های کوچک استفاده میشود. ایبوپروفن میتواند درد، تورم و خشکی ناشی از آرتروز (ساییدگی مفصل) و روماتیسم مفصلی را کاهش دهد.

ایبوپروفن بصورت قرص های 200 و 400 میلیگرمی و شربت 100 میلیگرمی توزیع میشود. این دارو را میتوان روزی 4-3 بار مصرف کرد. حداکثر دوز مصرفی ایبوپروفن بدون نسخه پزشک روزی 1200 میلیگرم است. این دارو را نباید برای درمان درد به مدت بیش از 10 روز و برای درمان تب به میزان بیش از 3 روز مصرف کرد. در صورت ادامه درد و تب باید به پزشک مراجعه کرد. پزشک میتواند در صورت صلاحدید ایبوپروفن را با مقادیر تا 3200 میلیگرم و یا به مدت بیشتر تجویز کند. داروی ایبوپروفن با نام تجاری پروفن به صورت دراژه وجود دارد که سه چهار سالی است که به صورت ژله‌ای و با نام ژلوفن تهیه می‌شود.

 

در تکنولوژی جدید داروسازی تولید داروها به صورت ژله‌ای بسیار جا باز کرده است زیرا تولید داروها به صورت ژله‌ای عوارض قرص را به حداقل می‌رساند و جذب دارو را سریع‌تر می‌کند. ژلوفن در واقع یکی از اشکال داروی ایبوپروفن است که به شکل ژلاتینی عرضه شده است. پس ایبوپروفن و ژلوفن هیچ تفاوتی با هم ندارند و تنها فرق آنها این است که در کپسولهای نرم ژلوفن، ماده موثره بصورت محلولی داخل غلافهای ژلاتینی قرار گرفته و به محض رسیدن به معده این غلاف باز می شود و مواد درون خود را رها می کند به همین دلیل برخی منابع جذب ژلوفن را سریعتر از قرص بروفن می دانند که باعث می شود اثر بخشی دارو سریعتر باشد.

اما در قرص بروفن همان ماده موثره به صورت جامد و همراه با مواد حجم دهنده عرضه می شود که نیاز دارد در دستگاه گوارش تحت تاثیر ترشحات گوارشی قرار بگیرد تا بصورت قابل جذب در بیاید، به همین دلیل ممکن است کمی دیرتر از ژلوفن شروع به اثر کند. علاوه بر آن بر اساس بعضی منابع همین فرآیند جذب و شکل دارویی باعث می شود بروفن عوارض گوارشی بیشتری نسبت به برادر خود (ژلوفن) ایجاد کند.

این دارو در بالغین استفاده می‌شود و به صورت کپسول های 200 و 400 میلی گرمی در بازار موجود است؛ از این دارو در امراضی چون آرتریت، نقرس، دردهای شدید قاعدگی و درد دندان استفاده می‌شود. ژلوفن همانند ایبوپروفن خاصیت ضد درد، ضد التهاب، ضد تب دارد که کودکان از این دارو به صورت شربت و با نام ایبوپروفن استفاده می‌کنند.

از عوارض این دارو عوارض گوارشی است که از آن جمله می‌توان اثر آن بر روی کبد را ذکر کرد چون این دارو در کبد متابولیزه می شود تا قابلیت جذب داشته باشد بنابراین مصرف زیاد آن به کبد فشار می آورد. یکی دیگر از عوارض آن تاثیر این دارو بر کلیه است چرا که دفع دارو از طریق کلیه صورت می‌گیرد و مصرف بیش از حد آن بر کلیه اثر می‌گذارد.

درمورد مصرف این دارو در بارداری به طور کلی توصیه می‌شود تمامی داروها در سه ماهه اول بارداری استفاده نشود؛ ژلوفن در دوران بارداری جز گروه B است یعنی برای جنین ضرری ندارد اما باید طبق دستور پزشک مصرف شود. اما در 3 ماهه سوم بارداری این دارو جزء گروه D قرار می گیرد که نباید استفاده شود و مصرف آن باعث بروز اختلالات جنینی می شود.

موارد منع مصرف ژلوفن

مصرف داروی ژلوفن در مواردی منع مصرف دارد که نداشتن آگاهی در این خصوص می تواند باعث بروز مشکلاتی شود:

    افراد مبتلا به آسم نباید از ژلوفن استفاده کنند.

    مبتلایان به فشارخون نیز نمی توانند از ژلوفن استفاده کنند چرا که حجم خونشان بالا می‌رود.

    افراد مبتلا به ناراحتی های خونی مثل هموفیلی و افرادی که مشکلات انعقادی دارند نیز باید از خوردن داروی ژلوفن پرهیز کنند.

    این دارو بر روی معده اثر می گذارد بنابراین اگر افرادی مبتلا به زخم معده باشند و یا کولیت داشته باشند نیز ژلوفن برایشان مضر است.

     چون دفع این دارو از طریق کلیه و به صورت ادرار است مبتلایان به ناراحتی‌های خیلی شدید کلیه نیز نباید از این دارو استفاده کنند همچنین کسانی که به ترکیبات آسپیرین حساسیت دارند نیز جزء موارد منع ژلوفن هستند.

    ژلوفن استامینوفن و همچنین داروهای ضد انعقادی تداخل دارویی دارد و نباید همراه این داروها استفاده شود.

    افرادی که داروهای آنتی دیابتیک استفاده می کنند نباید ژلوفن بخورند چرا که ژلوفن باعث افزایش اثر ضد قند داروهایشان می‌شود و افت ناگهانی قند و به دنبال آن بروز شوک را به همراه دارد.

    ژلوفن نباید همراه با داروهای ادرار آور استفاده شود چرا که کاهش اثر داور می‌شود.

    لازم است که مصرف این داور به حداقل رسانده شود و حتماً زیر نظر پزشک تهیه شود و به صورت خود سرانه مصرف نشود تا مشکلات ناشی از مصرف خودسرانه این دارو از بین برود

انواع مختلف چربی خون 

---

نتیجه‌ی تست کلسترول شما معمولاً میزان کل کلسترول موجود در خون را نشان می‌دهد که متشکل از لیپوپروتئین های سبک (LDL)، لیپوپروتئین های سنگین (HDL) و تری گلیسریدها خواهد بود.

• کلسترول LDL با نام کلسترول بد نیز شناخته می‌شود. سطح LDL در خون یک فرد می‌تواند برای تخمین ریسک بروز بیماری‌های کرونر قلب مورد استفاده قرار بگیرد.
• HDL معمولاً با نام کلسترول خوب شناخته می‌شود چراکه می‌تواند خطر بروز  بیماریهای کرونر قلب را کاهش دهد.
• تری گلیسرید ها نوع دیگری از چربی‌های خون هستند. سطح بالای تری گلیسریدها نیز می‌تواند عامل مهمی برای بروز بیماری‌های کرونر قلب باشد. سطح بسیار بالای تری گلیسرید نیز می‌تواند باعث التهاب پانکراس (پانکراتیت) شود.

 داروهای کاهش دهنده کلسترول خون 

---

پزشک شما بسته به نوع مشکل لیپید بیمار، در مورد نوع داروی کاهنده‌ی لیپید مورد استفاده تصمیم گیری خواهد کرد.

 استاتین‌ها 

استاتین ها یک کلاس دارویی کاهنده‌ی لیپید بوده و شامل موارد زیر هستند:

• آتورواستاتین (برندهای دارویی شامل لیپیتور، لورستات)
• فلوواستاتین (لسکول یا واستین)
• پراواستاتین (پراواکول، کولستات)
• رزوواستاتین (کاوستات، کرستور)
• سیمواستاتین (لیپکس، زوکور، زیمستات)

استاتین ها همچنین به نام مهارکننده‌های HMG-CoA ردوکتاز شناخته می‌شوند.

 نحوه‌ی عملکرد 

استاتین ها با اختلال ایجاد کردن در یک آنزیم که بدن با استفاده از آن کلسترول تولید می‌کند عمل خود را انجام می‌دهند بدین صورت بدن نمی‌تواند به اندازه‌ی قبل کلسترول تولید کند. استاتین ها همچنین میزان کلسترول جذب شده توسط کبد را افزایش داده و میزان آن در خون را کاهش می‌دهند.

نتیجه‌ی نهایی، کاهش میزان کلسترول LDL در اثر مصرف استاتین ها خواهد بود. برخی از استاتین ها مقادیر کمی کلسترول خوب نیز تولید می‌کنند که آن را با نام کلسترول HDL می‌شناسیم.

 چه زمانی باید از این داروها استفاده کرد؟ 

استاتین ها معمولاً اولین نوع داروی تجویز شده توسط پزشک برای کاهش میزان کلسترول LDL هستند. پزشک شما نحوه‌ی مصرف این دارو را به شما آموزش خواهد داد. برخی از استاتین ها باید به هنگام عصر و یا موقع خواب مصرف شوند تا بیشترین اثر را داشته باشند.

استاتین ها نباید در طی دوره‌ی بارداری مصرف شوند چراکه می‌توانند برای جنین خطرناک باشند در صورتی که بیمار خانم بوده و در سن بچه دار شدن باشد، باید از روش‌های پیشگیری مطمئن به منظور جلوگیری از بارداری استفاده شود.

افراد مبتلا به بیماری‌های کبد، بیماری‌های عضلانی و مادران شیرده نیز نباید از استاتین ها استفاده کنند.

 عوارض جانبی 

ازجمله عوارض جانبی شایع استاتین ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• ناراحتی خفیف معده
• سردرد
  

استاتین ها در برخی از موارد درد عضلانی ایجاد می‌کنند که در موارد نادر می‌تواند منجر به عارضه‌های جدی شود. بنابراین در صورتی که در عضلات خود احساس درد یا هرگونه ضعف و حساسیت به لمس داشتید، در اولین فرصت به پزشک خود مراجعه کنید.

استاتین ها همچنین می‌توانند مشکلات کبدی مثل هپاتیت ایجاد کنند.

پزشک شما احتمالاً آزمایشات خون منظمی برای شما تجویز می‌کند تا روند درمان با استاتین بررسی شود.

 ازتیمایب 

ازتیمایب (با نام تجاری ازترول) اولین داروی موجود از کلاس داروهای کاهنده‌ی کلسترول بوده که با نام مهارکننده‌های جذب کلسترول شناخته می‌شوند. ازتیمایب میزان کل کلسترول، LDL یا کلسترول بد و تری گلیسرید را کاهش داده و HDL یا کلسترول خوب را افزایش می‌دهد.

 نحوه‌ی عملکرد 

ازتیمایب با کاهش میزان جذب کلسترول از روده‌ها به جریان خون، سطح کلسترول را کاهش می‌دهد.

 چه زمانی باید از این دارو استفاده کرد؟ 

در صورتی که از استاتین استفاده کرده و سطح کلسترول خون شما همچنان بالا باشد ممکن است پزشک برای شما ازتیمایب تجویز کند چراکه مصرف همزمان این دو دارو می‌تواند برای کاهش سطح LDL تاثیر بیشتری داشته باشد. داروهای ترکیبی که متشکل از ازتیمایب به همراه یک استاتین هستند شامل موارد زیر خواهند بود:

• آتوزت (ازتیمایب به همراه آتورواستاتین)
• روسوزت (ازتیمایب به همراه روسوواستاتین)
• ویتورین (ازتیمایب به همراه سیمواستاتین)

همچنین در صورتی که مصرف استاتین ها برای شما مناسب نباشد ممکن است پزشک برای شما ازتیمایب تجویز کند. ازتیمایب را می‌توان به همراه غذا و یا با شکم خالی و در هر ساعتی از شبانه روز مصرف کرد (البته باید مصرف آن در هر روز مشابه ساعت روز قبل باشد).

در صورت بارداری، شیردهی و یا ابتلا به مشکلات کبدی، ازتیمایب می‌تواند گزینه‌ی مناسبی برای شما باشد.

 عوارض جانبی 

همانند استاتین ها، در صورتی که ازتیمایب مصرف می‌کنید و دچار درد عضلات شده اید، باید در اولین فرصت ممکن به پزشک خود مراجعه کنید.

 کلستیرامین و کلستیپول 

کلستیرامین و کلستیپول نیز به نام رزین‌های متصل شونده به اسیدهای صفراوی شناخته می‌شوند.

 نحوه‌ی عملکرد 

این داروها به اسیدهای صفراوی موجود در روده‌ها متصل شده و از بازجذب آن‌ها به بدن جلوگیری می‌کنند درنتیجه اسیدهای صفراوی از طریق مدفوع دفع می‌شوند. بدن برای تولید اسیدهای صفراوی نیازمند کلسترول بوده و این امر می‌تواند سطح کلسترول در خون را کاهش دهد.

 چه زمانی باید این دارو را مصرف کرد؟ 

رزین‌های متصل شونده به اسیدهای صفراوی معمولاً به همراه استاتین ها و به منظور کاهش کلسترول LDL مورد استفاده قرار می‌گیرند این داروها ممکن است به صورت تنها و یا همراه با ازتیمایب نیز مصرف شوند.

کلستیرامین در ساشه های پودری وجود دارد که می‌توان آن‌ها را با آب، آبمیوه و مایعات دیگر مخلوط کرد.

کلستیپول نیز در ساشه های پودری وجود داشته و می‌توان آن را با آب و مایعات دیگر مخلوط کرد. این دارو را می‌توان به همراه غذا و یا با شکم خالی استفاده کرد.

 عوارض جانبی 

رزین‌های متصل شونده به اسیدهای صفراوی ممکن است باعث یبوست شوند.

 جم فیبروزیل و فنوفیبرات 

جم فیبروزیل (آسگم، لوپید، لیپیجم) و فنوفیبرات (لیپییدیل) به نام فیبرات ها شناخته می‌شوند.

 نحوه‌ی عملکرد 

فیبرات ها به طور عمده در جهت کاهش تری گلیسرید خون فعالیت کرده و این کار را با افزایش سرعت پاکسازی تری گلیسرید از خون انجام می‌دهند. فیبرات ها همچنین می‌توانند میزان کلسترول خوب یا HDL را افزایش دهند.

 چه زمانی باید از این داروها استفاده کرد؟ 

جم فیبروزیل:

• جم فیبروزیل معمولاً زمانی تجویز می‌شود که سطح تری گلیسرید بیمار نسبت به لیپیدهای دیگر بالاتر باشد.
• جم فیبروزیل در صورت مناسب نبودن داروهای دیگر توسط پزشک تجویز می‌شود.
• جم فیبروزیل به شکل قرص بوده و معمولاً دو بار در روز مصرف می‌شود.

فنوفیبرات:

فنوفیبرات جایگزینی برای جم فیبروزیل بوده و برای درمان تری گلیسرید بالا به کار می‌رود. فنوفیبرات همچنین می‌تواند به منظور کاهش میزان کل کلسترول به کار رود. قرص‌های این دارو معمولاً یک بار در روز مصرف می‌شوند.

 عوارض جانبی 

ممکن است در اثر مصرف جم فیبروزیل و فنوفیبرات دچار ناراحتی معده شوید.

فیبرات ها در طی دوران بارداری و شیردهی مناسب نبوده و همچنین مصرف آن‌ها برای افراد مبتلا به بیماری‌های کبد، کیسه صفرا و بیماران شدید کلیوی مناسب نیست.

نیکوتینیک اسید

چگونگی عملکرد نیکوتینیک برای کاهش میزان لیپیدها به وضوح مشخص نیست. با این حال این دارو می‌تواند کلسترول LDL و تری گلیسرید را کاهش داده و کلسترول HDL را افزایش دهد.

 چه زمانی باید از این دارو استفاده کرد؟ 

نیکوتینیک اسید معمولاً زمانی استفاده می‌شود که سطح تری گلیسرید نسبت به لیپیدهای دیگر افزایش بیشتری داشته باشد.

نیکوتینیک اسید را می‌توان به همراه استاتین ها به منظور کاهش کلسترول LDL مورد استفاده قرار داد.

قرص‌های نیکوتینیک اسید معمولاً 2 تا 3 بار در روز و به همراه غذا استفاده می‌شوند.

اگر اخیرا به حمله قلبی دچار شده اید و یا اگر به بیماری‌های کبدی مبتلا هستید و یا در صورت بارداری و شیردهی، نیکوتینیک اسید برای شما مناسب نخواهد بود.

 عوارض جانبی 

نیکوتینیک اسید می‌تواند باعث گر گرفتگی صورت و گردن شما شود که معمولاً پس از 2 تا 6 هفته از بین می‌رود ولی در صورتی که چند دوز دارو را فراموش کنید ممکن است این عارضه مجدداً رخ دهد. در صورت بروز این عارضه به پزشک خود مراجعه کنید چراکه او می‌تواند برای رفع این مشکل به شما کمک کند.

نیکوتینیک اسید همچنین می‌تواند باعث ناراحتی معده و نقرس شود.

ممکن است پزشک از شما بخواهد تا در زمان استفاده از این دارو آزمایش خون بدهید تا روند درمان شما تحت بررسی قرار گیرد.

 روغن ماهی 

می‌توان از مکمل‌های روغن ماهی به منظور کاهش سطح تری گلیسرید استفاده کرد. همچنین به نظر می‌رسد این مکمل‌ها عوارض جانبی چندانی نداشته باشند. بعضاً ممکن است پزشک شما استفاده از روغن ماهی را همراه با استاتین ها و یا دیگر داروهای کاهش کلسترول تجویز کند. مصرف مقادیر متوسط ماهی نیز می‌تواند همین نتیجه را به دنبال داشته باشد بنابراین ممکن است پزشک به شما توصیه کند هر هفته حداقل دو بار ماهی بخورید.

 استرول‌های گیاهی 

ازجمله محصولات غنی شده با استرول های گیاهی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• مارگارین
• غلات صبحانه
• شیر و ماست کم چرب
• پنیرهای کم چرب و پروسس

این محصولات راه حلی دیگر برای کاهش سطح کلسترول هستند – که معمولاً به همراه داروهای کاهش لیپید مورد استفاده قرار می‌گیرند.

مصرف 2 تا 3 واحد از این غذاها به صورت روزانه می‌تواند مفید باشد ولی مصرف مقادیر بیشتر باعث افزایش تاثیرگذاری نخواهد شد.

استرول های گیاهی می‌توانند در روند جذب موادی به نام کاروتنوئیدها مثل بتاکاروتن اختلال ایجاد کنند. به نظر می‌رسد که کاروتنوئیدها اثرات ضد سرطان و آنتی اکسیدان داشته و از قلب محافظت می‌کنند بنابراین افرادی که به طور منظم از استرول های گیاهی استفاده می‌کنند باید به شکل روزانه از پرتقال و سبزیجات و میوه جات زرد استفاده کنند تا مقادیر کافی کاروتنوئید را دریافت کنند.

 درمان ترکیبی 

همه‌ی افراد نمی‌توانند با استفاده از تنها یک دارو سطح لیپیدهای خون خود را کنترل کنند بعضاً ممکن است ترکیبی از چند روش درمانی لازم باشد. برای مثال روغن ماهی یا ازتیمایب ممکن است در صورت نیاز به همراه استاتین ها تجویز شوند.

در صورتی که تری گلیسرید و کلسترول شما هر دو بالا هستند ممکن است مصرف همزمان استاتین و فنوفیبرات برای شما تجویز شود. از آن جایی که این ترکیب دارویی خطر بیشتری برای آسیب عضلانی ایجاد می‌کند، پزشک شما را به شدت تحت نظر خواهد داشت و مهم است که هرگونه درد عضلانی را به او گزارش دهید. اگر نمی‌توانید از استاتین ها استفاده کنید ممکن است پزشک ترکیبی از ازتیمایب و فنوفیبرات را برای شما تجویز کند.

مصرف دارو قبل و بعد از واکسن کرونا